پی وی سی نرم سختی کمتری دارد. قدرت ضربه بالایی دارد؛ اکسترود و قالب گیری آن آسان تر است. مقاومت دمایی پایین تری دارد؛ در برابر مواد شیمیایی مقاومت کمتری دارد و معمولاً استحکام کششی نهایی کمتری دارد.
روش سوسپانسیون برای تولید S-PVC
در این روش مونومر وینیل کلراید به صورت دانه های بسیار ریز (حدود ۵۰ تا ۱۵۰ میكرون) در آمده و تحت فشار در آب به صورت معلق بیرون آمده و پخش میشود. این ذرات در آب نامحلولند، جهت سهولت در پخش این ذرات و همچنین جلوگیری از چسبیدن آنها به یكدیگر، از پایدار کننده هایی چون نشاسته و ژلاتین استفاده میشود. پس از پیشرفت واکنش و تبدیل ۸۰ تا ۹۰ درصد مونومر به پلیمر، مونومرهای عمل نكرده از اتوکلاو خارج و رزین PVC حاصل به وسیله فیلتر و یا سانتریفیوژ جدا می شود.
این نوع پی وی سی معمولاً به عنوان مواد اولیه پودری شکل برای تغذیه اکسترودر استفاده میشود. از آنجاییكه جذب آب در S -PVC بسیار کم است (تقریباً ۵ تا ۱۰ میلی گرم) از آن میتوان در تولید محصولات شفاف استفاده کرد.
از اشکالات مهم این نوع پلیمر، حساسیت زیاد آن به حرارت، نور و اکسیژن در مقایسه با نوع E -PVC است. از محاسن این حالت سهولت در انتقال گرمای ناشی از واکنش پلیمریزاسیون است که براحتی توسط محیط آبی انجام میگیرد
از میلگردهای پی وی سی نرم برای ساخت واشر و درزگیر و قطعات آب بند استفاده می گردد.
نمونه قطعه تولید شده از پی وی سی نرم را مشاهده می کنید